Heb jij je zomervakantie al geboekt? Ik wel. Het blijft een gokje natuurlijk. Maar zolang ik niet via Schiphol reis en ik niet afhankelijk ben van gemeenschappelijke toilethokken waar ongeschoren mannen op badslippers rochelend hun dag beginnen, dan durf ik het wel aan. De meeste vakantieverblijven hebben tegenwoordig ruimhartige annuleringsvoorwaarden, dat scheelt.

Het mooiste van een vakantie boeken vind ik dat je het recht hebt gekocht om te fantaseren over de toekomst. Een beetje hetzelfde als een staatslot kopen. Je hersenen maken dopamine aan en dat is het gelukshormoon. Onderzoek heeft laten zien dat je bij het verlangen naar een moment in de toekomst zelfs meer dopamine aanmaakt dan wanneer je dat moment eindelijk bereikt (oké, dat gaat niet op als je daadwerkelijk de staatsloterij wint, maar je begrijpt mijn punt). Alleen al het vooruitzicht naar goed eten en drinken in Italië maakt mij gelukkig. Het risico dat corona nog roet in de pasta gaat gooien neem ik voor lief.

Ik heb makkelijk praten, dat weet ik. Mijmeren over vakantie is een luxe en mijn toekomst hangt er niet vanaf. What’s the worst that can happen? Ik kan het mogelijke verlies van een aanbetaling makkelijk lijden. Het scheelt bovendien twee keer twee dagen rijden met drie verveelde pubers op de achterbank die zeuren om frikandelbroodjes, plasgelegenheden en beperkt 4G.

Maar wat voor mij geldt, geldt niet voor veel ondernemers. Zij moeten constant plannen maken voor de toekomst en dat is nu lastiger dan ooit. Ondernemen is weliswaar risico nemen, maar dat zijn wel ingecalculeerde risico’s. Ondernemen is vooruitzien en investeren. Ondernemen is streven naar continuïteit voor het bedrijf en daarmee voorspelbaarheid voor je medewerkers, zodat ook zij zonder zorgen een vakantie kunnen boeken. Maar ondernemen zonder perspectief is een marathon lopen zonder zuurstof: je blaast jezelf op.

Ik blijf het herhalen: we zullen ons een weg uit deze crisis moeten innoveren en exporteren. De risico’s zijn echter groter dan ooit. Want buitenlandse afzetmarkten zoeken en productvernieuwing kan alleen als de risico’s acceptabel zijn. Maar innoveren en exporteren zonder zuurstof of finishlijn kunnen we niet meer onder normaal ondernemersrisico vatten. Daar moeten we met zijn allen, als maatschappij, lucht voor creëren.

Ondernemers die willen groeien verdienen onze steun. Het gaat hier wel over ons toekomstig verdienvermogen, en de rest van de wereld (China!) zit niet stil. Dat hoeft niet altijd meer subsidie te betekenen. Steun betekent ook meer ruimte om te ondernemen. Dus minder regels vanuit de overheid en minder wantrouwen vanuit de samenleving.

Steun betekent een overheid die samenwerking bevordert en nieuwe ontwikkelingen aanjaagt. Steun betekent ook een samenleving die begrip heeft voor de enorme risico’s die ondernemers nemen. Risico’s nemen moet weer lonen, want alleen dan kunnen ondernemers zich een weg uit onze gemeenschappelijke crisis werken. We staan op een belangrijk kantelpunt waarmee we de basis kunnen leggen voor nieuwe groei. Daar offer ik mijn vakantie graag voor op.

Terug