Wie zoet is krijgt lekkers. Dat is ons vanaf jonge leeftijd ingepeperd. Eet altijd je groenten op, ook al had je moeder de andijvie tot snot gekookt. En maak braaf je huiswerk, ook al zie je tot op de dag van vandaag het nut niet in van vierkantswortels en onwelvoeglijke voornaamzetsels. Want op 5 december kreeg je je beloning: een pop met vlechtjes in het haar, een snoezig jurkje kant en klaar.

Stoute kinderen krijgen de roe en moeten in de zak mee naar Spanje. Als kind een afschrikwekkende gedachte. Als volwassene een buitengewoon aanlokkelijke verleiding, zeker tijdens de donkere dagen van december. Je zou er bijna burgerlijk ongehoorzaam van worden.

Dit voorjaar hebben we de intelligente lockdown zoet ondergaan. In de zomer kregen we onze beloning en de ontlading was navenant groot. Velen moesten weliswaar hun vakantie noodgedwongen in eigen land doorbrengen, in plaats van roodverbrand en hijgend aan een Spaanse Costa. Maar het weer was prima, de terrassen waren open en Nederland is met andere ogen een prachtig land. Zeker als je zoals ik op een Waddeneiland mocht zijn.

Na de zomer ondergingen we een iets minder intelligente lockdown, waar we nu nog steeds in zitten. We werken thuis en staren ons een schele hoofdpijn naar het beeldscherm. We dragen braaf mondkapjes waar het moet en we mijden potentiële coronisten als de pest. Maar tijdens het schrijven van dit stukje was er nog geen zoet in zicht: sterker nog, zelfs de feestdagen lijken in het water te vallen.

Mijn zoon van elf vindt het vuurwerk- en competitieverbod in flagrante strijd met het VN Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Hij eist op hoge toon -hij voelt dat hij momentum heeft- ter compensatie een Playstation 5 (gaat niet gebeuren). Kortom, we zijn zoet, maar waar blijft het lekkers?

Voor veel ondernemers is deze onzekere periode een drama. Ondernemen is -net als regeren- vooruitzien. Niemand heeft een glazen bol en dat maakt ondernemen ook een vak. Met een goed verstand, veel ondernemerservaring en hard werken kan een ondernemer in normale tijden een goed belegde boterham verdienen. Maar hoe kun je investeren in de toekomst van je bedrijf als je niet weet of je klant je product morgen nog wel kan betalen, of sterker nog, of die klant er morgen nog wel is? We zoeken verlossing, maar wie weet wanneer dat is?

De wrange waarheid natuurlijk is dat niemand het weet. Niemand weet wanneer dat vaccin er is en of dat genoeg bescherming biedt. Niemand weet wanneer we weer onbezorgd kunnen werken en ondernemen. Want je weet, die dag moet een keer gaan komen. Waar ik me vooralsnog aan vast klamp is het vooruitzicht dat de beloning uiteindelijk net zo mierzoet gaat smaken als de tot snot gekookte groenten die we dagelijks met een mondkapje moeten eten. Kortom: Keep Calm and Happy Holidays.

Terug